ALINTI : Batıdan niçin bu kadar nefret ediyorlar...?

Robert Fisk , Independent.

İsrail Filistin'de bir kez daha cehennemin kapılarını açtı. Birleşmiş Milletler'e (BM) bağlı okulda 40 ve bir diğerinde 3 sivil mülteci öldü. "Saflığın silahına" inanan bir ordu için Gazze'deki bir gecelik iş bakımından pek de fena sayılmaz. Zaten bizim için bu neden sürpriz olsun ki?

İsrail'in 1982'de Lübnan'ı işgali sırasında (hemen tümü sivil, çoğu çocuk ve kadın) öldürülen 17.500 kişiyi; Sabra ve Şatilla katliamlarında öldürülen 1.700 sivil Filistinliyi; 1996'da bir BM üssünde kalan, yarısından fazlası çocuk olmak üzere öldürülen 106 Lübnanlı sivil mülteciyi; 2006 yılında İsrailliler tarafından evlerinden çıkarılarak, ardında bir İsrail helikopteri tarafından katledilen Marvahin'deki mültecileri; aynı yıl Lübnan'ın bombalanması ve ardından işgal edilmesi sırasında öldürülen, hemen tümü sivil 1.000 kişiyi unuttuk mu ki?

Asıl şaşırtıcı olan şey, bu kadar Batılı liderin, bu kadar cumhurbaşkanı ve başbakanın ve korkarım ben ve bunca yazar ve gazetecinin, İsrail'in sivil kayıplardan kaçınmak üzere çok dikkatli davrandığına dair eski yalanı yutmuş olmamız. Bir İsrail büyükelçisi daha Gazze katliamının birkaç saat öncesinde, "İsrail, sivil kayıplardan kaçınmak üzere elinden gelen her şeyi yapmaktadır," diye açıklama yaptı. Ve ateşkesten kaçınmanın mazereti olarak bu yalanı tekrarlayan her cumhurbaşkanı ve başbakanın eline, geçen gece gerçekleşen kıyımın kanı bulaşmış demektir. Şayet George Bush 48 saat önce derhal ateşkes sağlanması talebinde bulunma yürekliliğini gösterseydi, yaşlı, kadın ve çocuklardan oluşan o 40 sivil yaşıyor olacaktı.

Yaşananlar sadece utanç verici olmakla kalmıyor, aynı zamanda yüzkarası da. Savaş suçu demek abartılı bir tanımlama mı olur? Şayet bunlar Hamas tarafından gerçekleştirilseydi, yapılanları bir canavarlık olarak nitelerdik. Dolayısıyla, korkarım ki bu bir savaş suçudur. Ortadoğu'da (Suriye, Irak, İran ve İsrail askerleri) tarafından işlenen bu kadar çok sayıda kitlesel ölüm haberi verdikten sonra, sanırım benim tepkim ahlaki değerleri hor görmek olmalı. Ancak İsrail, "uluslararası teröre" karşı bizim savaşımızı yürüttüğü iddiasında. İsrailliler, Gazze'de bizim adımıza, Batı idealleri uğruna, bizim güvenliğimiz, bizim selametimiz, bizim standartlarımız için savaştıklarını ileri sürüyor. Dolayısıyla şu anda Gazze'de hâkim olan vahşetin biz de suç ortağıyız.

İsrail ordusunun gerçekleşen haksızlıklara yönelik olarak ileri sürdüğü mazeretleri geçmişte haber yapmıştım. İlerleyen saatlerde bu mazeretler yeniden pişirilerek, önümüze koyulabileceği için, işte bunlardan bazıları: Filistinliler kendi mültecilerini öldürdü; Filistinliler, mezarları kazarak, çıkardıkları cesetleri yıkıntılar arasına yerleştirdi; sonuç itibariyle asıl Filistinliler sorumlu olarak görülmeli, çünkü silahlı bir fraksiyonu desteklediler veya silahlı Filistinliler, masum mültecileri kasten kalkan olarak kullandı.

Sabra ve Şatilla katliamları, İsrail'in oluşturduğu kendi soruşturma komisyonunun ortaya çıkardığı gibi İsrail askerleri 48 saat boyunca izleyip, herhangi bir müdahalede bulunmazken, İsrail'in Lübnan'daki müttefiki olan sağcı Falanjistler tarafından gerçekleştirilmişti. İsrail suçlandığında, Menachem Begin hükümeti dünyayı iftira atmakla suçlamıştı. İsrailliler, İsrail topçusunun 1996 yılında Kana'da BM üssüne ateş açmasının ardından, Hizbullah'ın silahlı adamlarının da burada barındığını ileri sürmüştü. Bu bir yalandı. Hizbullah'ın sınırda iki askeri ele geçirmesiyle 2006 yılında başlayan savaşta verilen binden fazla ölü de, basit bir şekilde Hizbullah'ın sorumluluğu olarak dikkate alınmamıştı. İsrailliler, Kana'da gerçekleşen ikinci bir katliamda öldürülen çocukların cesetlerinin bir mezardan getirildiğini ileri sürdü. Bu da bir başka yalandı. Marvahin katliamından dolayı ise hiçbir zaman özür dilenmedi. Bu olayda köy halkının köyü terk etmesi istendi, köylüler İsrail'in buyruğuna uydu ve ardından İsrail helikopterleri tarafından saldırıya uğradı. Mülteciler çocuklarını alarak, İsrailli pilotların kendilerinin masum insanlar olduğunu görebilmesi için üzerinde yol aldıkları kamyonun çevresine dizdiler. İsrail helikopteri köylüleri yakın mesafeden biçti. Sadece iki kişi ölü taklidi yaparak, kurtuldu. İsrail bundan dolayı özür bile dilemedi.

Ve en ufak bir kuşku duymadan yazıyorum: Bu skandal düzeyindeki uydurma bahanelerin tümünü yeniden dinleyeceğiz. Aslında Hamas'ın suçlanması gerektiği yalanını dinleyeceğiz. Mezarlardan çıkarılan cesetler yalanını da duyabiliriz. Ve neredeyse kesin bir şekilde Hamas'ın BM okulunda olduğu yalanını duyacağız ve kesinlikle antisemitizm yalanını dinleyeceğiz. Ve liderlerimiz burnundan soluyarak, ateşkesi önce Hamas'ın bozduğunu dünyaya anımsatacak. Öyle olmadı. Ateşkesi ilk 4 Kasım'da Gazze'yi bombalayıp, altı Filistinliyi öldürürken ve yine 17 Kasım'da dört Filistinlinin daha ölmesine yol açan bir başka bombalamayla, İsrail bozdu.

Evet, İsrailliler güvenliği hak ediyor. Son on yılda Gazze çevresinde 20 İsraillinin öldürülmüş olması gerçekten de korkunç. Ama sadece geçen hafta içinde öldürülen 600'den fazla Filistinli ve 1948'den bu yana binlercesi oldukça farklı bir ölçekte.

Bir Arap zapt edilmez bir öfkeyle harekete geçip, Batıya yönelik kızgınlığını, öfkesini gösterdiğinde, bunun bizimle bir ilişkisi olmadığını söyleriz. Öyleyse sormak gerek, bizden niçin nefret ediyorlar? Ama sakın bunun yanıtını bilmiyoruz demeyin.

Türkçe çevirisi Genç Siviller grubundan Alıntıdır...

Orijinalini ise buradan okuyabilirsiniz...

TARİH : 1946-2000 yılları arası Filistin-İsrail Toprak Durumu ve bir Soru....

Önce Sözün bittiği yerden bir kaç görüntü...
(Fotograflar Buradan Alıntıdır...)

Beyazlar İsrail’in toprakları,

Yeşiller ise Filistin’in…

1946’dan 2000’e durum ortada.

Ve Anlayabilene Bir Soru...
Sıra Kimde.... ????

Kaynak : http://www.kibush.co.il/show_file.asp?num=553 (Bir İsrail sitesi)

ALINTI : Önce elbise, sonra elbiseye uygun beden: Ulus Devletler...

Batılı sistem bakımından soru, herkesin anlayabileceği kadar basit ve açıktı:

Yükselen uygarlığımızı, her geçen gün büyüyen emperyal sistemimizi nasıl kalıcı hale getirebiliriz?

Tecavüz, gasp, talan ve hırsızlık üzerine kurulmuş tüm yapılarda ayakta kalmanın çareleri ve tedbirlerinin ne olması gerektiği meselesi uğruna tahsis edilmesi gereken mesai her şeyden, hatta sistemin inşası için harcanan çabalardan da önemliydi. Zulmün, çürük temeller üzerinde uzun zamanlar boyu varlığını korumasının tabiata aykırı olduğu onlar tarafından da çok iyi bilinmekteydi. Batı sisteminin neden zulüm ve adaletsizlik üzerinde yaşamakta olduğu sorusunun cevabı da buradadır aslında.

Oysa Hakk'ın kendiliğindenlik ve tabiilik gibi meziyetleri vardı; zulmün aksine O'nu ayakta tutmak için değil yıkmak için hususi çabalar sarf etmek gerekirdi. Tıpkı bir cani, gaspçı ve hırsızın, halkın arasında güvenle dolaşamayışı, sürekli korkuyla yaşaması, akıl almaz korunma tedbirleri ile kendini aşılmaz duvarların ardındaki çelikten zindanlara hapsetmesi gibi, Batılı Emperyal sistem de ancak insan havsalasının zorlayacak maliyetlere katlanarak akıl dışı korunma zırhları içinde yaşayabilmektedir.

Batının silah endüstrisi ve teknolojileri, iki stratejik amaç etrafında şekillenmiştir. İstila, ele geçirme ve yok etme hedeflerine göre tasarlanan askeri malzemeler ile Batının saldırısı karşısında hakkını arayacak mağlup ve mağdurlar üzerinde kurulmuş hâkimiyeti devam ettirme maksatlı askeri teçhizatlar…

Savaş silahları tarihi üzerinde yazılmış kitaplar ve ansiklopediler üzerinde yapılacak kısa bir çalışma bile Batılının silah mantalitesi ve savaş felsefesinin başka medeniyetlerden ne kadar farklı olduğunu anlamaya yeterli olacaktır. Silahların şekli, tahrip gücü, vuruş mesafesi, kapasitesi ve başka tüm özellikleri, Batının kendi dışındakilere hayat hakkı tanımayan tahripkâr "Batımerkezci" ruhunu yansıtır. Herhangi bir ayırım yapmaksızın hedefteki bütün canlıları ve eşyayı vurabilecek, kısacası kullanıldığı alandaki bütün tabiatı yok edebilecek silahlar üretme fikri en orijinal haliyle Batıya aittir. Belki de dünyanın tamamını onlarca defa yok edebilecek sayıda ve kapasitede silah üretme tekeli de Batının elindedir.

Çağdaş Batı emperyalizmi, yaklaşık üç asırdır, mülkiyeti Yaratıcısı'na, tasarruf hakkı ise içinde yaşayan bütün sakinlere ait bulunmasın gereken dünyayı kendi mülkü olarak görüyor ve bunu sağlamak için dünyanın her noktasını kana ve ateşe boğuyor. Bu, tam da İslâm'ın yeryüzünden zulmü bütünüyle kaldırma misyonunun ters yüz edilmiş şeklidir. İslâm'ın, dünyayı insanının insana zulmünden arındırma, dini ve etnik ayırım yapmaksızın evrensel adaleti tahakkuk ettirme idealinin tam karşısına Batı, zulmü yeryüzünün tamamına yayılması hedefini yerleştirmiştir.

Batının, sistemini kalıcı hale getirme yolundaki tedbirleri, münhasıran silah üretimi ve güvenlik merkezli bir dünya algılayışından ibaret kalmamaktadır. Batı dışında kalan dünyanın etnik, dini, siyasi, iktisadi ve kültürel alanlarının geleneksel temellerinin yıkılması ve yerlerine Batı'da üretilmiş kavramlar etrafında yepyeni dünyalar kurulması da en az birincisi kadar hayati önem taşımıştır. 19 uncu yüzyılda başlayan ve 20 inci yüzyılın sonlarına kadar devam eden dünyada "yeni uluslar yaratma" harekâtı, ele geçirilmiş ülkeleri, elde tutabilmek amacıyla yapılmıştır. Tabiatta mevcut bulunmayan yeni türlerin "yaratıcısı" olmak, kendinin bu dünyanın efendisi ve ilahı olarak gören Batı'nın vazgeçemediği tutkusudur. O güya çok da "rasyonel" olarak "yarattığı" yeni türlerin kendisine mutlak itaat edeceğini, başka "ilah" tanımayacağını ve yoldan çıkmayacağını hesap etmektedir.

Batılı emperyalizm, işgal ettiği bölgelerde hükümranlığını tehdit edebilecek, yıkabilecek ne varsa yıkmak zorundaydı. Geleneksel yapılara hayat veren tüm değerler, inançlar, gelenek ve ahlak yok edilmeliydi.

Ellerine cetveller aldılar ve dünya haritasına yeni çizgiler çizdiler. Çizilen sınırların yıkıp harap ettiği hanümanlar, evler, şehirler, köyler ve oralarda yaşayan insanların hayatları, hesaplarında hiç yoktu. Yeni "vatanlar", yeni "uluslar" ve onların Batılılarca yazılmış uydurma yeni "tarihler"ini "yaratmaktaydılar" … "Ulusal" marşlar, kurtuluş günleri…. Kurtuluş günlerinde tekrarlanıp durulan ritüeller, paganca ibadetler… Tanrının yerine konmuş, yeni Tanrılar… Tüm bu ritüeller, tıpkı geleneksel dinlerde olduğu gibi tekrarı zamana bağlanmış bu toplu ibadetler, tarihten, geçmişten, mirastan kopmuşluğu pekiştirmeye yaramaktaydı.

Balkan coğrafyasından başlayın, Afrika'dan dolaşıp Endonezya'ya, Filipinler'e kadar bütün Asya'da aynı siyasi sistemlere, kültürel yapılara rastlarsınız. Bunların hepsinin iyice tahkim edilmiş, sıkı sıkıya kapatılmış sınırlarının tamamı, Batı tarafından çizilmiştir. Sınırlar, komşuların üstünde bitip tükenmez kavgalar yapacakları, savaşacakları şekillerde çizilmiş ve her sınıra mutlaka kanayan yaralar açılmıştır. Tüm komşular bir birlerine düşmandır. Zaten bu sınırların varlık sebebidir bu düşmanlıklar. Her ülke, güvenlik stratejilerini, komşusuyla savaşmak üzerine kurmuş, buna göre asker ve teçhizat hazırlamıştır. Bir biriyle düşman her komşunun, bütün silah ve teçhizatını Batı'dan satın aldığı, artık sıradan bir durumdur. Bunlar, yiyecek ekmeklerinden ayırır, milli gelirlerinin büyük bir kısmıyla silah satın alırlar.

"Yaratılmış" yeni ülke ve uluslar, "yaratıcı ilahları" olan Batı'yla düşmanlığı asla akıllarına getiremezler. Çünkü her birinin burnunun dibinde yeterince düşmanı vardır.

Sınırlar, adeta birer hapishane gibi içindeki ulusları yalnızlaştırmış, yabancılaştırmış ve onların tabiatlarını tahrif etmiştir. Sınırlar, çevreledikleri ülkelerin varlıklarının ve menfaatlerinin sınırlarını belirlemez; bunlar bütünüyle Batılı emperyalist yapının menfaatlerinin gereklerine göre ihdas edilmiştir.

"Yaratılmış" bu yeni ülkelerin yeni "ulus"ları, dünyaya gelişlerinin yıldönümlerini her yıl coşkunca kutlarlar ve bu kutlama yıldönümlerinin hiçbiri 90 yıldan eski değildir.

Batı önce elbiseleri, vatanları hazırlamış, sonra bu elbiselere uygun yeni bedenler üretme aşamasına geçmiştir. Tüm bu uydurma yeni tarihler, yeni kültürler, yeni dil, yeni müzik, yeni sosyal davranışlar, ritüeller, ulusal törenler, balolar, yeni ulusun yapı malzemeleridir. Üretilen yeni dile ve kavramlara uygun yeni hayatlar icat edilmiştir. Mevcut kelime ve kavramların içi boşaltılmış, boşaltılan yerlere Batının uydurduğu yeni anlamlar yerleştirilmiştir. Kendi coğrafyamızdan örnek verecek olursak; Arap, Kürt, Türk, Arnavut, Boşnak, Çerkez, Ermeni, Rum ve Yahudi, geçmişlerinden bağımsız olarak yeniden tarif edilmiştir. Yeni tarifin bu kavimlerin tarihiyle hiçbir bağı yoktur. Yazılan yeni tarihte bu kavmin komşu ve akraba diğer kavimlerle birlikte yaşadıkları evden söz edilmez. Kerhen söz açılsa da ihtilaflar, düşmanlıklar anlatılır; Türkler, Arapları yüzlerce yıl ezmiş, Kürtler, Araplar, Türklere ihanet etmiştir… Bununla öyle bir süreç başlatılmıştır ki mesela yeni Kürtlük, hem kendini, hem de yeni Türklüğü kemirip yok eden bir zararlı unsur haline gelmiştir. Batılıların tarif ettiği yeni Türklük de öyle… Yeni Türklük, hem kadim bir kavim olarak Türklüğü harap etmekte, tarihle, coğrafyayla olan bağlarını söküp atmakta ve onu yok etmekte, hem de etrafındaki diğer unsurları zehirlemektedir. Yeni Türklük, tabii olarak var olan her cisme, kişiye ve unsura hürmet eden, bağrında yüzlerce dil, kavim, din ve mezhebin yaşamasına müdahalede bulunmayı aklından bile geçirmemiş muhteşem bir medeniyetin kalbinde yer alan Türklükten kopmuştur. Bütün enerjisini iç çekişmeler, etnik sürtüşmeler ve sınır anlaşmazlıklarıyla komşularıyla hırlaşmalara harcamaktadır. Aynı durumlar, fazlasıyla yeni Arnavutluk, yeni Çerkezlik, yeni Ermenilik, yeni Yahudilik için de geçerlidir. Şimdi artık aklı başında pek çok Yahudi, Yahudiliğin en büyük düşmanının Batının "yarattığı" Siyonizm olduğunu itiraf ve ilan etmeye başlamıştır.

Her var oluş gibi (kevn), bu sürecin de bir yok oluşu (fesad) elbette ve mutlaka yaşanacaktır. İnsanlık, Batı tarafından gafletinden yararlanılıp uyuşturulduktan sonra itildiği bu cehennem çukurunda bir gün mutlaka gözlerini açacaktır. Uyanan nehirler kendi yataklarında akmak isteyeceklerdir. Ama Batı, kendi mülkü ve hakkı gördüğü Dünyayı elinde tutmanın pek çok yeni vasıtasını da şimdiden hazırlamıştır. Batının 21. asrı, dün Onun hükümranlık aracı olarak icat edip kullandığı konserve üretimi yeni ulusların çözüldüğü, dağıldığı, sınırların kaldırıldığı yeni bir çağ olarak tasarlanmıştır. Önümüzdeki zamanlar, ırmakların kendi yataklarında akmaya devam edip etmediğini gösterecektir. Bir uykudan uyanıp başka bir uykuya dalmak maalesef mümkün görünmektedir; Batının çizdiği koordinatlarda, onun tarif ettiği kimlikler, kişilikler olmakta ısrar ettiğimiz sürece… Bu durumda Dünya, bütün yeraltı ve yer üstü mevcutlarıyla birkaç milyon insanın çiftliği, milyarlarca insan da bu çiftliğin karın tokluğuna çalışan köleleri, marabaları olmaya devam edecektir.

(Alıntı)
Mehmet Akif AK

ALINTI : İSRAİL’E DOĞRU BİR TAŞ ATABİLMEK...

Geçtiğimiz yıllarda bir karikatür görmüştüm. İsrailli ve Filistinli iki çocuk konuşuyorlar. İsrailli çocuk söylüyor “Benim babam sizin şeytan olduğunuzu söylüyor.” Filistinli çocuk cevap veriyor: “Benim babam böyle bir şey söylemiyor çünkü senin baban benim babamı öldürmüştü.”

Gazze’de İsrail’in asker sivil ayırımı yapmadan acımasız bir hava saldırısını yaşadık. 300 civarında insan öldü. Bunlar arasında kadın ve çocuklar da vardı.

Öncesinde Hamas’ın füzeyle savaşı başlattığı söyleniyor. Doğruluğu şüpheli ama doğru olsa bile İsrail sivilleri hedef yapmayacak bir operasyon yapabilirdi ama neden yapmadı? Zaten Hamas ve Gazzeliler ambargo nedeniyle savunmasız ve korumasız bir durumdalar.

İsrail barış sürecini hep sabote ediyor, İsrail Savunma Bakanı Barak “Şimdi savaş zamanı” diyerek fütursuz bir tavır gösteriyor. Kutsal Tapınak’ın geri alınma günü savaş başlatılıyor. Demek ki dini idealler ve beklentiler belirleyici rol oynuyor. Vaad edilmiş Ortadoğu toprağı hedefi çok açık gözükmeye başladı.

İlginçtir saldırı Yahudi inancına göre kutsal bir günde yapıldı. Hanuka gününün özelliği Wikipedia da şöyle geçiyor; “Kudüs'te bulunan Tapınak IV. Antiochus (Antiyokus) tarafından ele geçirildi. Talmud'a göre Makabeler Tapınak'ı geri aldılar. Tapınağı Tanrı'ya yeniden adadıklarında....” İsrailliler, 2008 yılının Hanuka gününde de savaş başlatarak tapınaklarını alma yolunda bir adım atmış oldular.

İsrail’in dünyanın Ergenekon’u olduğu anlaşılmaya başladı. Tıpkı Ergenekon örgütü gibi terör ve şiddetle besleniyor.

Veli Küçük’ün ve Kırmızı Kitabı’nın Şaman Türk Geleneğini canlandırmaya çalıştığı bilinmektedir. İsrail’de ‘Tanrı’nın Evrensel Devleti’ için acımasızca hareket edebiliyor. Çünkü savaşları kutsal amaç için.

Amerika henüz daha İsrail tarafından kullanıldığını fark etmedi. Bizim Ergenekoncular da siyaseti ve orduyu kötü bir şekilde kullanmışlardı. İsrail de dünyayı medya ve para ile yönlendirmeye çalışıyor.

Soruların ve yaşananların cevabı Yahudi kimliğinde saklı. Antisemitizm yapmadan Yahudi milletini tanımamız gerekiyor. Konuyu dinler, medeniyetler ve tarih üstü durarak incelemek gerekir.

Yahudiler kendilerini nasıl tanımlıyorlar ve kendilerini nasıl biliyorlar? Tarihsel özgeçmişleri nasıl? sorularına cevap vermeye çalışalım. Tevrat ve Talmut gibi kaynaklarından elde edilen bilgiler bile bir çok şeyi aydınlatabilir.

Özetle Yahudiler kendilerini kutsal metinlerinde de yazıldığı gibi seçilmiş özel ve önemli bir millet olarak tanımlıyorlar. Yahudi olan bir kişinin ancak torununun tam Yahudi olabilme kuralı dikkat çekicidir. Diğer milletleri ötekileştirirler.

Yahudiler sıradan olmaktan korkarlar. Bunun için çok çalışırlar. Diğer insanları öteki kabul edip değersiz gördükleri için bir İsrail askeri ölme ihtimalini gidermek için düşmanının çocuğunu öldürmeyi doğal kabul ederler.

Hak duyguları kendilerine yöneliktir. Kayırılması gerektiği, kendisine ayrıcalık yapılması gerektiği ile ilgili yüksek beklenti içindedirler. Özel kuralları olan kendi cemaatlerinde gurup sadakati çok önemlidir. Çıkarcılıkları nedeniyle başkalarını anlayamazlar. En iyiyi hak ettiklerini düşünürler. Para, şöhret, güç, başarı için yaşarlar. Tanrı’yı (Yehuda) kıskanç özellikli olarak tanımlarlar. Kıskançlığı doğal kabul ederler.

Hitler yukarda saydığım özellikleri nedeniyle Yahudi’lerden nefret ediyordu. İngilizler’in fitne siyaseti sonucu tarih tekerrür etti. Bekledikleri Mesih’in gelip son büyük kırallıklarını kuracaklarına sadece kendi dindarları değil siyasi olarak inandıkları anlaşılıyor.

Peki Filistinliler neden başarısızlar?

Yıllar önce Selahaddin isimli Arap kökenli bir filim izlemiştim. Tam bir Arap ırkçılığı vardı. Selahaddin Eyyubi’yi Kürt olarak değil Arap olarak tanıtıyordu. Tarihi bu derece çarpıtan bir Arap tarihini okuyan Filistinliler’in neden başarılı olamadıkları, kaderin onlara yardım etmemesi şaşırtıcı değil.

Hamas liderinin hemen intikamdan söz etmesi tam bir tuzağa düşmektir. İsrail devletinin savaş alanı ve savaş kuralları kendisinden olmayana acımasızlığın, şiddetin, kana susamışlığın ve zalimliğin geçerli olduğu bir alandır. Hamas İsrail gibi kötülüğe aynı kötülükle karşılık verirse İslamiyetin kurallarını çiğnemiş olur. Arap dünyası Selahattin gibi adil dövüşen ve sözünde duran bir karakter sunamadı. Yaser Arafat gibi şiddeti onaylayan bir lider çıkardı.

Zalimlerin savaş alanına girdiğinizde, onlar kadar zalimlik ve kötülük yapamıyacaksınız. Bunun için kendi kurallarınızın geçerli olduğu savaş alanına düşmanı çekmeniz gerekir.

Hamas’ın İsrail’i kendi savaş alanına yani fikir ve diplomasi savaşına çekip azim ve sebatla beklemesi gerekiyordu. Dünya kamuoyunu yanına alabilecek şeyler, insanları düşündürtecek adımlar atması gerekiyordu. Dünya kamuoyunun baskısı ABD ve İsrail’i durduracak tek kuvvettir.

Hamas rahmetli Alia İzzetbegoviç’in siyasetini gütmelidir. İzzetbegoviç mazlum ve mağdur olduğunu dünyaya anlattıktan sonra 1995’de Dayton antlaşması imzalandı. Sırplar’ın Srebrenitsa zulmünü gören dünya, Sırplar’ı durdurdu.

Eğer İzzetbegoviç İslam’a ve insanlığa uymayan intihar bombacılığı veya Sırp sivillere saldırılar düzenleseydi haklıyken haksız olacaktı. Hak mücadelesi hak yollarla yapılırsa zaten zamanla kader kapıları açılıyor.

Peki biz ne yapacağız? Dayton antlaşmasını hızlandıran olaylar, Sırp katliamı ve kimyasal silah kullanılma söylentisi üzerine Türk insanının spontane Taksim meydanı ve Ankara Kızılay’da kalabalık bir yürüyüş yapmasıydı.

ABD ve Batı İslam dünyasından vazgeçemez, Müslüman coğrafya kamuoyunun ciddi demokratik tepkileri çok şeyi çözer.

İslam Coğrafyası büyük bir sofra, sofranın başındaki Müslüman liderler dünyalık peşindeler ve cesur değiller veya basiretleri bağlanmış ciddi bir tepki verme bilincinde değiller.

Ancak ABD ve Batı bu sofradan vazgeçemez, Müslüman kamuoyunun heyecanlı, ciddi, demokratik, kararlı ve sürekli tepkileri oyunu bozacak güç olarak tek yoldur. Bu yol zor ama en güvenli ve erdemli yoldur. Bize bu yakışır.

İstiklal savaşımızda Anadolu’da başta Denizli Müftüsü olmak üzere bütün kanaat önderleri yönlerini İzmir’e dönüp birer taş atmışlardı. Bu azim ve irade zaferin temelini oluşturmuştu.

Bizde çocuklarımızı alıp bunu yapabilmeliyiz.

(Alıntı)

Nevzat TARHAN / Haber 7
ntarhan@gmail.com